CUT P. E. Usha and Paste Thasni Banu.

THE TEN QUESTIONS we had to answer 12 years back while supporting P E Usha on a hunger strike first in front of the University and then at Medical College, Calicut

1. Is she a 100% 'pure n fair' individual? Is her husband/father happy with her?

2. Is she always soft in words and deeds?

3. Why dont you go n save the starving women in Somalia/Attappadi?

4. Was it unavoidable for her to travel that time?

5. Why didn't she hire a taxi or travel during the day time?

6. Why didn't she travel with her father/husband?

7. Who was the guy travelling with her?

8. Why didn't she keep a printed complaint beforehand?

9. Look, Oommen Chandy/UDF is taking advantage of the scene.

10. Who are you to support her?

TWELVE YEARS passed. Same Situation; Same Malayali, Same Questions.

CUT P E Usha and Paste Thasni Banu.

ഗദ്ദാമ കമലിന്റെ പിന്‍ നടത്തം

“എന്റെ മേനിയഴകിന്റെ രഹസ്യം ; പരിമള സോപ്പ് “ സുന്ദരി കുളത്തിലേയ്ക്ക് ചാടൂമ്പോള്‍ ക്യാമറ എവിടെ വയ്ക്കണം ? ശ്യാമളയുടെ വിജയന്‍ മാഷിന്റെ ഉത്തരം : “ ക്യാമറയും കൂടെ ചാടട്ടെ “ ഇതേ ചോദ്യം ഇന്നു കമലിനോട് ചോദിച്ചാല്‍ എന്താവും ഉത്തരം ? “ക്യാമറ കുളത്തിലിരിക്കട്ടെ“ എന്നു തന്നെ. സംശയമുള്ളവര്‍ , നല്ലവനായ കമല്‍ സംവിധാനം ചെയ്ത് കുളമാക്കിയ ‘ഗദ്ദാമ ‘ ഒരു വട്ടം കാണുക. അല്ല നല്ലവനായ കമല്‍ തിരക്കഥ എഴുതി കുളമാക്കിയ ‘ഗദ്ദാമ‘.

സീന്‍ 1 വൈധവ്യം

നിവൃത്തികേടുകൊണ്ടാവണം അശ്വതി ഗദ്ദാമയാവാന്‍ പോകുന്നത്. എന്നാലല്ലേ കഥയ്ക്കൊരു പഞ്ച് കിട്ടൂ. JCB ഡ്രൈവര്‍ ജോലിയും അതിനുമാത്രം ഗുണ്ടായിസവും ഉള്ള ബിജുമേനോണ്‍ ഇങ്ങനെ പുര നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കെ ഭാര്യയെ ഇറക്കിക്കൊണ്ടുവരുന്നതെങ്ങനെ? പ്രതിഭകള്‍ തല പുകഞ്ഞു, അതാകിട്ടീ ശ്ലോകം:
ജംബൂ ഫലോനി പക്വാനി ,
പദന്തി വിമലേ ജലേ ,
കപി കസിത ശാഖാഭ്യാ
ഗുളു ഗുഗ്ഗുളു ഗുഗ്ഗുളു.
ആരോ വെള്ളത്തില്‍ വീഴുന്നു. നായകന്‍ പുറകെ ചാടുന്നു. വീണവന്‍ കരയില്‍ - നായകന്‍ കയത്തില്‍ - മൂന്നുരുള ചോറ് - ഠക് ഠക് ഠക്… കാ കാ കാ… ശുഭം! കമലിന്റെ നിവൃത്തികേടോര്‍ത്ത് കാക്കകള്‍ പോലും കരഞ്ഞുപോകും.
.................- സമയമാം രഥത്തില്‍ ഞാന്‍ .................................................

സീന്‍ 2 അസ്തിത്വ നഷ്ടം

സൌദി എയര്‍പോര്‍ട്ട്.
എട്ടും പൊട്ടും തിരിയാത്ത ,“ ചന്ദനലേപ സുഗന്ധം ചൂടിയ നായിക “ സൌദിയില്‍ പെണ്ണുങ്ങള്‍ പര്‍ദ്ദയിടണോ എന്നു പോലുമറിയില്ല പാവത്തിന്. കൊണ്ടോട്ടിക്കരി പര്‍ദ്ദക്കാരിക്ക് ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ തന്നെ ആളെ പിടികിട്ടി. “ഗദ്ദാമയാണല്ലെ” അശ്വതിക്കുള്ള പര്‍ദ്ദ അവരുടെ ബാഗിലെങ്കിലും വച്ചു കൊടുത്തല്ലോ കോസ്റ്റ്യൂം ഡിസൈനര്‍ . ഭാഗ്യം.
കൊണ്ടോട്ടിക്കാരനെ / ക്കാരിയെ കണ്ടുപഠിക്കണം.
“സൌദി അറേബ്യയില്‍ ചെന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍ തന്നെ അശ്വതിയ്ക്ക് അസ്തിത്വം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. “എന്നു കമലിന്റെ വിശദീകരണം . കെ ഇ എന്‍ കുഞ്ഞമ്മദിനെ കളിയാക്കുവാണല്ലേ?
.................... ഒട്ടകങ്ങള്‍ വരിവരിവരിയായി ............................................

സീന്‍ 3 പീഡനം

Properties- walking stick, black sun glass.
സീറ്റ് ബെല്‍റ്റിടാതെ കാറോടിക്കുന്ന സുരാജ വെഞ്ഞാറമൂട് . പിന്‍സീറ്റില്‍ അതിക്രൂരനും ഭാവിപീഡകനുമാകുന്ന അറബി. (മേക്കപ്പ് പോരാ ട്ടൊ )
നോക്കു അയാളുടെ ക്രൂരതകള്‍. വാക്കിങ് സ്റ്റിക്കു കൊണ്ട് സുരാജിന്റെ മുതുകത്തിട്ട് ഓരോ കുത്ത്. ഇതു കണ്ടിട്ടും കള്ളുകുടിയന്മാരായ മലയാളികള്‍ക്ക് കരളലിയില്ല . അവര്‍ കാമിലാരി വാങ്ങിക്കഴിക്കട്ടെ . കരളിനു കാവല്‍ കാമിലാരി.
................... എല്ലാരും ചൊല്ലണ് എല്ലാരും ചൊല്ലണ്... .....................

സീന്‍ 4 (സ്ത്രീ) പീഡനം തുടര്‍ച്ച

പുരപ്പുറം തൂക്കാന്‍ പുറപ്പെട്ടിറങ്ങുന്ന നായിക. ചുട്ടെടുക്കാനുള്ള കോഴികളെ തടവുന്നത് എന്തൊരിഷ്ടത്തോടെ , അറബിക്കുട്ടിയ്ക്ക് ആനയെ (ഒട്ടകത്തെയല്ല) വരച്ചുകൊടുക്കുന്നത് എന്തൊരു സ്നേഹത്തോടെ.
എതിരെ വരുന്ന തടിമാടന്‍ മന്ദബുദ്ധി. പോകുന്ന പോക്കില്‍ കുപ്പിച്ചില്ലു കൊണ്ട് ഒറ്റക്കീറ് ചോര പൊടിയവേ നായിക വിതുമ്പാന്‍ തുടങ്ങവെ പിന്നണിയില്‍ പെണ്ണറബി , ഡയലോഗ് : വന്നു പാത്രം കഴുകി വെയ്ക്കെടീ, “ (അതിങ്ങനെ മലയാളത്തില്‍ എഴുതിക്കാണിക്കണം കേട്ടൊ. ) “പറഞ്ഞാല്‍ വിശ്വസിക്കാത്ത പീഡനങ്ങള്‍ അവര്‍ അവിടെ പേറുന്നു,. എന്നു ടി വാരികയില്‍ തന്നെ കമല്‍ തുടരുന്നു.
.........................- ഇതിനൊക്കെ പ്രതികാരം ചെയ്യാതടങ്ങുമോ
പതിതരേ നിങ്ങള്‍ തന്‍ പിന്മുറക്കാര്‍..............................

സീന്‍ 5 പീഡനം ( non Arabic )

അര്‍ദ്ധരാത്രി . കൂര്‍ക്കം വലി. സ്വപ്നം കണ്ടു ഞെട്ടിയുണരുന്ന അശ്വതി. അടുത്ത കട്ടിലില്‍ കിടന്നിരുന്ന ഇന്തോനേഷ്യക്കാരി എവിടെ ? (അശ്വതിയെ വിധവയാക്കിയത് പുഴയും കയവും. അവളെ അനാഥയാക്കിയത് കടലും സുനാമിയും. വെള്ളത്തില്‍ മരിക്കുന്ന ബന്ധുക്കളോട് എന്താണാവോ ഒരു ക്രേസ്. ) വാതില്‍ പാതി തുറന്നു കിടക്കുന്നു. അറബി പീഡിപ്പിക്കാന്‍ കൊണ്ടുപോയെന്നു കരുതും കൊഞ്ഞാണന്‍ മാര്‍. അറബീനെ നാറ്റിച്ചിട്ട് അങ്ങനെ കണ്ടു രസിക്കണ്ട. ദുബായില്‍ പോയി ഇനീം പടം പിടിക്കാണുള്ളതാ. റോമിയോ വേഷത്തില്‍ സുരാജ് വെഞ്ഞാറമൂട്
.....................പതി പത്നി തന്‍ നിര്‍ണ്‍നയം..... സ്വാസ്ഥ്യ മഹിള , സ്വാസ്ഥ്യ കുടുംബം
ദേശീയ കുടുംബ ക്ഷേമ മന്ത്രാലയം. ഭാരത സര്‍ക്കാര്‍

സീന്‍ 6 : പലായനം
അവശയായ അശ്വതി. വിജനമായ അറബിവീട്. റ്റെലഫോണില്‍ ഉസ്മാന്റെ നിര്‍ദ്ദേശം. കിട്ടിയ തക്കത്തിനു രക്ഷപ്പെടുക തന്നെ . സിമന്റിട്ടടച്ച AC window ഒന്നു ചങ്കിടിപ്പിക്കുന്നു. എ സി ഇല്ലെങ്കില്‍ ഏണി. രണ്ടാള്‍ പൊക്കമുള്ള മതിലില്‍ നിന്നും താഴേയ്ക്ക് ചാടുന്ന നായിക.
ക്ലോസ് അപ് ഷോട്ട്. കാലില്‍ തുളഞ്ഞുകയറുന്ന കുപ്പിച്ചില്ല് .
ഏതു മറ്റവനാ അവിടെ കുപ്പിച്ചില്ല് കൊണ്ടിട്ടത്?
CUT
.................voice - kavya Madhavan...........................
.............smartek from VKC...........................
..............smartek ധരിക്കു സ്മാര്‍ട്ടാവൂ. ..................

സീന്‍ 7 ആടുവണ്ടി
.വിശദീകരിച്ചെഴുതാന്‍ മനസ്സില്ല. വേണേല്‍ ആടുജീവിതം വായിച്ചു നോക്ക്
ഒരു ക്വട്ടേഷന്‍ കേട്ടോളൂ. കാശൊന്നും തരണ്ട.
Immature poets imitate; mature poets steal.
ടി എസ് എലിയറ്റ് പറഞ്ഞതാ.

സീന്‍ 8 മസറ
മൂന്നു ഗഡാഗഡിയന്‍ മാര്‍ നോക്കി നുണയാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടും ഒന്നും തിരിയാത്ത പാവം നായിക.
(ഈ കാവ്യാ മാധവന്‍ എന്തൊരു പാവാ ല്ലെ? ആദ്യ സിനിമയില്‍ വെള്ളത്തില്‍ വീണുപോയ പാദസരം തിരികെ കിട്ടാന്‍ ഉമ്മ കൊടുക്കണം എന്നു കേട്ടപ്പോള്‍ നിന്ന അതേ നില്‍പ്പാ ഇപ്പോഴും , വേഷം മുപ്പതു കഴിഞ്ഞ ഉമ്മയുടേതാണെങ്കിലും.)
.......................എട്ടും പൊട്ടും തിരിയാത്ത പാവാടക്കാരീ................................

സീന്‍ 9 റിയാദ് ഹൈവേ
.അശ്വതിയെ റോഡിലിറക്കിയിട്ട് പിന്നെയും തിരികെ വരുന്ന ഭരതന്‍. നന്മയുടെ ആള്‍ രൂപം. അശരണയായ അശ്വതിയ്ക്ക് തുണയാവുന്നവന്‍. എന്നിട്ടോ? കവലയില്‍ തന്നെ. നാലാള്‍ കാണ്‍കെ , തന്റെ ഒറ്റമുറി വീട്ടില്‍ താമസിപ്പിക്കയാ . സിനിമയാണ്, കമലാണ്, കാവ്യയാണ്… അതൊക്കെ ശരി. എന്നാലും ഇല്ലേ ഒരു മര്യാദ.
കഥ മുന്‍പൊട്ടു കൊണ്ടുപോകാന്‍ ഇങ്ങനെയൊരു വഴി കണ്ടുപിടിച്ചവന് മുന്നൂറടിയും മൂന്നു മാസം തടവും കൊടുത്താല്‍ ഞാനും വിളിച്ചേനെ ശരിയത്ത് കോടതിയ്ക്ക് സിന്ദാബാദ്.

.......................സൌദിയാ നാട്, ശരിയത്താ കോടതി. ബെട്ടും ന്നു പറഞ്ഞാ ബെട്ടും...........

അനാഥ ചോദ്യങ്ങള്‍
1. റസാഖിന്റെ ഉമ്മയെ എന്തിനാ കൊന്നു കളഞ്ഞത്? പാസ്പോര്‍ട്ട് റിന്യു ചെയ്യാത്ത അയാളല്ലെ ജയിലിലടക്കം കയറി നടക്കുന്നത്?
2. ശശി കലിംഗയെക്കൊണ്ട് എന്തിനാണിങ്ങനെ ചോറു തീറ്റിക്കുന്നത്? പെരു മഴക്കാലത്തെ സലിം കുമാറിന്റെ അമു എളപ്പായെ മലയാളികള്‍ മറക്കാത്തത് പെരുവയറനായതുകൊണ്ടല്ല കമല്‍ക്കാ..
3. മനു ജോസിനെ ബുള്‍ഗാന്‍ താടി വെയ്പ്പിച്ച് നാട്ടിന്‍പുറത്തെ ഓട്ടോ ഡ്രൈവര്‍ ഇരിക്കുന്ന മാതിരി 45 ഡിഗ്രി തെക്കു പടിഞ്ഞാറു ദിശയില്‍ ഇരുത്തിയാല്‍ മീഡിയയുടെ മനുഷ്യത്വമില്ലായമ് എന്ന ക്ലീഷേ കാണിക്കാന്‍ പറ്റുമോ? ( അവനെ റസാഖ് തല്ലിയതു നന്നായി. അല്ലെങ്കില്‍ നാട്ടുകാര്‍ തല്ലിയേനെ)

പ്രതിഭയുള്ള സംവിധായകര്‍ അറിയാത്ത കഥ, തിരക്കഥ പണികള്‍ കൂടെ ഏറ്റെടുത്ത് ചെയ്ത് നന്നാവുമായിരുന്ന സിനിമകള്‍ നശിപ്പിക്കുന്നത് കണ്ട് സങ്കടം സഹിക്കാഞ്ഞിട്ട് പറഞ്ഞു പോയതാ, ഇത്രയും –

സാരമില്ല, വിട്ടുകള.

Words@Pranjiyettan

A Cure for all these Illness

Her naïve doubt was enough to turn on the edge of a ‘season ticket guy’ in me.
Gaping into the slowing down Intercity Express, she enquired:
“Is it a reservation compartment?”
I said ‘No’ and ushered her in.
A forty plus looking lady…she has a young girl and an elder lady with her.
The eldest one is in a Purdah and the young girl has a shawl cum thattam.

Once inside the train, with no hope of getting a seat, she took no time to throw her first query at me.
“What you do?”
“Where will you get down?”
I tried to answer as subdued as possible.
(One who screams his details inside packed buses and trains are as boring as
R Sreekandan Nair…I believe)
But it was no check dam before the flurry of questions.
Then I had to hear what she has been doing here…at Ponani.

She has some cancerous tumour.
Her daughter is studying in 8th and her husband left them and remarried 12 years back.
“I have suffered a lot and am working hard…”
Yes, she deserves respect…I should be attentive to what she is telling.
For her illness, she is taking treatment from Ervadi.
Ervadi…the name reminds mental asylums. She has been in a calm and safe house in Ponani where she gets drugs from over there.
“What kind of medicine they give you?” I can't help ask.
“A whole lot of kashayam, tablets, oils…”
By the time the train pulled into Tirur, we were talking in a very familiar tone.
It was then that she leaned towards me and asked in a hushed voice.
“Are you a Muslim?”
Shocking! Why should she ask that? If she wants to know, why can't she ask it aloud?
“I don’t believe or follow any religion”
The hopelessness of my reply dimmed her eyes.

I returned to the pages of my Mathrubhumi weekly, out today.
Hamid Chennamagalur argues, quoting Muslim scholars, that as per orthodox Islamic rules any Muslim who renounces his religion is sure to be beheaded…
if he is in an Islamic state.
An year back, I had a doubt related with this…while translating a story from Pakistan.
Will a Muslim killed for such an ‘offence’ be given a decent, religious funeral?
I haven’t yet got a categorical answer.

It was her blunt question that haunts me now…deeper than the plight of slain kafirs.

Now, into the compartment, comes a stout man…requesting
“…all my brothers and sisters help me… what ever coins you have…
ayyappa swami will save you all…”
He has lost both his palms. My lady friend starts quizzing him.
Happy, he replies and we hear about his diabetes and wife’s psoriasis as well.
“Do you want a cure for all these illness?” Her voice is now shrill.
“How can I…?” His voice was mellow.
“Tell me… do you want a cure for all these illness?”
Now, many others in the compartment turn into rubbernecks.
“Yes… if possible”
“Can you become a Muslim?” She had no air of asking anything awkward at all.
The poor guy stood perplexed. The whole compartment too.


Yes, we were in the sixth compartment from the engine…
Today, the 15th December, in the Ernakulam- Kannur Intercity Express.

What's in a Homepage?

It was my craze to copy write that took me one day to the website of the world’s perhaps best ad agency Dentsu.
They had just begun operations in India then.
I simply wanted to see what they would say if they see my copies.
(The same craze took me to the office of Maitri at Cochin
They were rocking then with the Mathrubhumi’s ads…
The Thrissur wallah who curses Mathrubhumi weekly and so on…)

The day I visited the Dentsu home page…that sensation…wow!!!
First I thought something had happened to my monitor.
This 8 plus year old Compaq!
How simple a page! You know, the same guys charge millions of dollars to design
a logo or an ad!
Since then, I simply visit that page…just as I spend sometime on a sea shore or so…

Today,
It was after watching a TV clip that I googled my friend Leenn Thobias.
He is doing experiments in 360 degree panoramic still photos.
Google took only 0.18 seconds to list 4300 pages on him.
I had in mind a beautiful frame, perhaps a panoramic still or a triptych photo in the homepage.
But Leenn was too smart…
In some way smarter than the smart brains @ Dentsu.
http://www.dentsu.com/
http://www.leenn.com/

The left-middle is a cosy seat…

be it in politics or in a trendy Innova .

We were on our way to the Sabarimala.

Ammu is in a happy daze on my lap thanks to the Avomine tab she was forced to gulp before breaking the smallest possible coconut that early morn. She was cross checking the contours of the thrown coconut when the Guruswamy vetoed: “Its no matter for kids”

I am on my second trip to the Holy shrine of Ayyappa after a gap of 22 years. (A sacrifice@ Ammu’s repeated requests. She shouldn’t be denied her right to visit a temple on account of my lack of faith.)

Things have changed a lot since. Quite a lot!

Sajiv, our team leader was very particular about having breakfast at Elite, Guruvayur. I couldn’t object for two reasons. I too am a fan of tasty food. More over, he was kind enough to accommodate me though he knew well that I had my Chicken roll and JDF even the other day. I am among the pilgrims not as a swami but ‘to take the holy dip and pray’.

Getting into the back seat of the Innova was a bit tough. Once the seat bolts got jammed and there was no way out. The words came from Sunil, who was in the rear seat then. Yes, the first ever reference to lord Srinivasa. “ithippol Srinivasante Sabarimala vandi poleyaanallo”.

‘If we stop before the Lord of Vaikkom, we will miss the mosque at Erumeli.’ Driver Rajan had no illusion. Spare Shiva for Vavar…Wise indeed. (Shiva is kind: Vavar need not be always)

Erumeli: Ammu has one coconut held in hand now. It’s her share for Vavar. Ever since stepping down from the cab, she was spotting stones encircled with post ASEAN pieces of coconut. Each time she asked: “Is it here that I should throw this?” When Sunil said a third “No” she had a counter question. “Then why they are throwing coconuts there?” Pointing at the Annachi swamis, Sunil shot back: “They are crazy; just as those pray before Srinivasan in Syamala”

The trekking path from Pampa seemed breezy and energising. The Police began to block the devotees from Marakkuuttam itself that night. (it was three holidays on a row. Three Holy Days too) Its past 10 at night and woods around…lovely dark and deep. By all chances, we have to spend hours in the queue. “It would be good if we stay here No?” Innocent was my query. But Anil wanted to celebrate it. “You wanna stay here? Shall we call you Vijayan Master?”

On our way back, I rang up home quite early to ensure a good supper. 10.30 is not a bad time to take a full meal….that too after a long trip. But the dining table had just one upperi and an aviyal. I felt sad and dared to grill her. “Why? Only veggies even today?” She took no time to snap. “What else you had in mind? Chicken stew?” The pot full of chicken curry that Srinivasan chucked into his backyard was enough to satiate my hunger.

Who is this Srinivasan?

Sreekandheswaram Padmanabha Pillai says he is none other than Lord Vishnu.

Srinivasa suthanae…Saranam Ponnayyappa!

Dear Mallu readers,

Don't get upset if you see the next day an article in any Malayalam journal by

our MT, Azhikode, Leelavathy Teacher or Karasseri with their full naked photo.

Things are fast moving in that direction.

It was the new editorial team in Mathrubhumi weekily who started excavating the very

old photos of seasoned columnists and showcasing them in their pages so as to surprise

the readers and imparting 'better' aesthetic appeal.

Older the photos, better your readership.

You are reading, say, an article by MV Devan...the very name brings an image of

a free flowing beard, glistening forehead and sharp eyes.

On the contrary what you sight on the page is the pallid photograph of a teenager and your eyebrows twirl..."who this chap is?"

The copy editor is at your help and you read the photo caption...

"MV Devan when he was 14"

Oh God! You wonder.

Pachakuthira, in its last issue, was magnanimous enough to show three such

photos of a major women writer from Kottayam.

You are reading a good article by this 40 plus teacher/writer but you come across

the B/W photo of a girl in LKG.

You wonder..."Aaha... Who this kiddie is!"

It's none other than the writer when she was actually a 'kutty'.

Now it's the image of a four year old...

Next time, it will be that of a toddler.

Most probably, New year specials of these magazines will offer

us photos of these octogenarians as they were eight months

young...

in a ruby red loincloth!